معنی شعر روباه و زاغ فارسی کلاس چهارم ابتدایی

زمان خواندن یک دقیقه

معنی شعر روباه و زاغ فارسی کلاس چهارم ابتدایی

زاغکی قالب پنیری دید به دهان برگرفت و زود پرید	زاغ کوچکی قالب پنیری دید وبانوکش آن را زود برداشت و پرید.
بردرختی نشست بر راهی که از آن می گذشت روباهی	سر راهش بردرختی نشست که از آن روباهی عبور می کرد.
روبه پرفریب و حیلت ساز رفت پای درخت و کرد آواز	روباه مکّار و حیله گرپایین درخت آمد وشروع به آواز خواندن کرد.
گفت : به به ! چه قدر زیبایی! چه سری ، چه دمی ، عجب پایی!	گفت : به به ! چه قدر زیبا هستی،عجب سر ودم وپای زیبایی داری!
پرو بالت سیاه رنگ و قشنگ نیست بالاتر از سیاهی رنگ	گفت : پَر و بال تو سیاه رنگ و قشنگ هست و زیباتر از این رنگ وجود ندارد.
گر خوش آواز بودی و خوش خوان نَبُدی بهتر ازتو در مرغان	ولی اگر خوش آواز و خوش صدا هم بودی ، پرنده ای بهتر ازتو در میان پرنده ها پیدا نمی شد.
زاغ می خواست قار قار کند تا که آوازش آشکارکند	زاغ خواست که قارقار کرده و صدایش را به روباه نشان دهد.
طعمه افتادچون دهان بگشود روبهک جست و طعمه را بِربود	تا دهانش را باز کرد ، خوراکش افتاد و روباه کوچک پرید و خوراک را دزدید .