| بلای وحشتناکی : گرفتاری سختی |
خالق : آفریننده |
| ناگهان : غیر منتظره |
لب به سخن باز کرد : شروع به حرف زدن کرد |
| گردکان : درخت گردو |
تشکر : سپاس گزاری |
| مشخص : معلوم |
گلبرگ : برگ گل |
| جذب : چیزی را به سوی خود کشیدن |
نسیم مالیم : باد آرام |
| به شگفت آمد : تعجب کرد |
خود بینی : غرور ، تکبر |
| مغرور : خودخواه ، متکبر |
غرور : سربلندی |
| برکه : آبگیر |
سراغ : در جستجوی چیزی رفتن |
| خورشید نورش را پنهان می کرد : غروب می کرد |
حسرت می خوردند : افسوس می خوردند |
| تحسین می کرد : آفرین می گفت |
زمزمه : نغمه ، سرود ، آواز |
| از پشت کوه بیرون آمد :طلوع کرد |
توحید گوی : ستایش کننده |
| شاخسار : شاخه های درختان |
بیخ : بن ، اساس |
| بنی آدم : انسان |
خاک مرده : خاک خشک و بی حاصل |
| شاخ برهنه : شاخه بدون برگ و میوه |
نهار : روز |
| تاثیر : اثر کردن |
انجم : ستارگان |
| اجزا : جمع جز ، بخش ها |
که : چه کسی |
| لیل : شب |
شمار کردن : شمردن ،حساب کردن |
| بر : خشکی |
جالیز : کشتزار خربزه |
| بحر : دریا |
از کار خدا سر در نمی آورم : متوجه رازهای خدا نمی شوم |
| فضل : بخشش |
شکرت : شکر تو را |
